باز نشر: در یک مسابقه کُشتی چند نفر برنده می شوند؟!
رهبر معظم انقلاب امروز (22 مرداد 93) در دیدار با مسئولان وزارت خارجه و سفرا و رؤسای نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور فرمودند: نرمش قهرمانانه برخلاف برخی تفاسیر، معنای واضحی دارد که نمونهی آن در مسابقهی کشتی نمایان است. در این مسابقه که هدفِ آن شکست دادن حریف است اگر کسی قدرت داشته باشد اما انعطاف لازم را در جای خود به کار نگیرد قطعاً شکست میخورد اما اگر انعطاف و قدرت را به موقع مورد استفاده قرار دهد پشت حریف را به خاک مینشاند.
حال سؤال اساسی اینجاست که چرا رئیس جمهور محترم، مدام از لفظ برد- برد در مذاکرات سخن به میان می آورند؟! شاید به دنبال تدبیری هستند تا قواعد کُشتی را عوض کنند تا هر دو رقیب، پیروز از زمین مسابقه خارج شوند! چه اصراری هست به تکرار این لفظ؟!
آیا آقای روحانی قواعد دیپلماسی و مذاکره را از همه بهتر بلدند؟! اگر این بازی برد- برد است پس چرا ذره ای از گستاخی سیاستمدارانِ آمریکایی نسبت به ملت ایران کم نشد؟! چرا تحریم های جدید علیه ایران تصویب شد؟! چرا هنوز گزینه های اوباما روی میز است؟!
پس به نظر می رسد قاعده برد- برد فقط یک واژه دیپلماتیک است که صرفاً به دلیل تصلای خاطر مردم به کار برده می شود و در میدان واقعی هیچ کاربردی ندارد.
به گفته رهبر انقلاب تفسیرهایی که از واژه نرمش قهرمانانه می شود، غلط است. بهترین نمونه از نرمش قهرمانانه، صلح امام حسن (علیه السلام) با معاویه است که مفادش به این شرح است:
ماده اول: حسن بن على (علیه السلام) حکومت و زمامدارى را به معاویه واگذارى مى کند، مشروط به آنکه معاویه طبق دستور قرآن مجید و روش پیامبر(صلی الله علیه وآله) رفتار کند.
ماده دوم: بعد از معاویه، خلافت
از آن حسن بن على (علیه السلام) خواهد بود و اگر براى او حادثه اى پیش
آید حسین بن على (علیه السلام) زمام امور مسلمانان را در دست مى گیرد.
نیز معاویه حق ندارد کسى را به جانشینى خود انتخاب
کند.
ماده
سوم: بدعت ناسزا گویى و اهانت نسبت به امیر مومنان(علیه السلام) و لعن
آن حضرت در حال نماز باید متوقف گردد و از على (علیه
السلام) جز به نیکى یاد نشود.
ماده
چهارم: مبلغ پنج میلیون درهم که در بیت المال کوفه موجود است از موضوع تسلیم
حکومت به معاویه مستثنا است و باید زیر نظر امام مجتبى (علیه السلام) مصرف شود.
نیز
معاویه باید در تعیین مقررى و بذل مال، بنى هاشم را بر
بنى امیه ترجیح بدهد. همچنین باید معاویه از خراج «دارابگرد»
مبلغ یک میلیون درهم در میان بازماندگان شهداى جنگ جمل و صفین که دررکاب امیرمومنان(علیه
السلام) کشته شدند،تقسیم کند.
ماده
پنجم: معاویه تعهد مى کند که تمام مردم، اعم از سکنه شام و عراق و حجاز،
از هر نژادى که باشند، از تعقیب و آزار وى در امان باشند
و از گذشته آنها صرف نظر کند، احدى
از آنها را به سبب فعالیت هاى گذشته شان بر ضد حکومت معاویه تحت تعقیب قرار ندهد، و مخصوصاً اهل عراق را به خاطر
کینه هاى گذشته آزار نکند.
علاوه بر این
معاویه تمام یاران على (علیه السلام) را، در هر کجا
که هستند، امان مى دهد که هیچ یک از آنها را
نیازارد و جان و مال و ناموس شیعیان و پیروان على در
امان باشند و به هیچ وجه تحت تعقیب قرار نگیرند و کوچکترین
ناراحتى براى آنها ایجاد نشود، حق هر کس به وى برسد و اموالى که از بیت
المال در دست شیعیان على (علیه السلام) است از آنها پس
گرفته نشود.
نیز
نباید هیچ گونه خطرى از ناحیه معاویه متوجه حسن
بن على (علیه السلام) و برادرش حسین بن على (علیهما
السلام) و هیچ کدام از افراد خاندان پیامبر (صلی الله علیه
وآله) بشود و نباید در هیچ نقطه اى موجبات خوف
و ترس آنها را فراهم سازد.
در
پایان پیمان، معاویه اکیداَ تعهد کرد تمام مواد آن را محترم شمرده دقیقا به مورد
اجرا بگذارد. او خدا را بر این مسئله گواه گرفت، و تمام بزرگان و رجال شام نیز
گواهى دادند.
آقای رئیس جمهور به نظر می رسد شما هم باید انقلابی باشید نه دیپلمات. به عنوان مثال مؤدب خواندن رئیس جمهور ایالات متحده هیچ سنخیتی با موضع گیری صریحِ انقلابی ندارد؛ یا خندیدنِ شما در اجلاس داووس و به کار بردنِ لفظ All. بایستی در عرصه دیپلماسی و به ویژه در مذاکرات هسته ای به این فکر کرد که رقیب شما، هیچ قصدی جز شکست دادنِ شما ندارد و هیچ فرصتی را از دست نمی دهد. اگر این طور به قضیه نگاه کنیم، آنگاه به کار بردنِ لفظ برد-برد درست به نظر نمی رسد. در یک مسابقه کشتی این زیرکی و تیزهوشی و موقع شناسی است که می تواند باعث چیره شدنِ یک نفر بر دیگری شود.
به گفته رهبر معظم انقلاب نمایندگانِ سیاسی جمهوری اسلامی در جهان، باید تیزتر از شمشیر، نرم تر از حریر و سخت تر از سنگ و پولاد باشند. 75/5/17
من دیپلمات نیستم، من انقلابیام
کلیپ نرمش قهرمانانه (حتماً ببینید)
ایجاد محاسبات غلط؛ میوه یکسان انگاری!
جدول تعهدات ایران و 1+5 در توافق ژنو
مفاد صلح نامه امام حسن (علیه السلام) با معاویه